Ik en velen met mij hebben een weeldeprobleem. Wij worden te zwaar. Wij eten te veel. En dat geeft klachten (zie afbeelding!!). Als je de ellende in de wereld ziet met beelden van mensen die zich maar nauwelijks in leven kunnen houden, dan moet je je eigenlijk dood schamen. Je ziet kleine kindertjes die er zo slecht aan toe zijn dat er nauwelijks een kans is dat zij in leven blijven. Er zijn wanhopige ouders die hun kind langzamerhand zien sterven en wij proppen ons dagelijks vol met vet en ook nog eens ongezond voedsel. Om verdere schade bij mijzelf te voorkomen is het verstandig om maatregelen te nemen. Ik ben al gestopt met roken. Daardoor bestaat de kans dat je het tekort aan nicotine gaat compenseren met teveel eten. Ik ben ook nog een emo-eter. Ik barst van de emoties. Dus dan ook maar veel eten. Ik had dan ook zeven SAS-dagen in de week (SAS = Schijt Aan Sonja).
Nu is de maat echter vol (een veel te grote maat broek!!). Er moet wat veranderen. Dus dan maar aan een dieet. Ik ben twee weken geleden begonnen met het Sonja-dieet. De resultaten zijn er ook al. Twee kilo afgevallen. Hiep, hiep hoera. Niet zwaarder geworden, zelfs niet op gewicht gebleven maar afgevallen! Fantastisch!
Door die twee kilo raak je meer gemotiveerd om verder te gaan. In plaats van twee SAS-dagen per week, heb ik nu nog maar één SAS-dag in de week (de zaterdag). Ik mijd de personeelskantine zoveel mogelijk om mijn ongekende drang naar kroketten en gehaktballen te voorkomen. Ik heb vandaag maar één broek gekocht. Ondanks dat ik er eigenlijk meer nodig heb. Dat heb ik gedaan met de gedachte dat ik verwacht nog verder af te vallen. Dan kan ik een maatje minder bij de volgende broek. En daarna weer een maatje kleiner, enzovoort.
Natuurlijk ben en blijf ik een voedseljunk. Daarom heb ik streng toezicht nodig. Nou ............. dat strenge toezicht heb ik. Mijn vrouw Maartje is nu mijn strenge meesteres. Zij ziet dagelijks toe wat ik allemaal eet en bepaalt ook wat ik eet. Daar ben ik haar erg dankbaar voor. Zonder haar steun lukt het mij niet. Ik ben op dit gebied nu eenmaal een slappeling.
Ik hoop uiteindelijk nog eens 30 kilo kwijt te raken. Nu ik dit schrijf voelt het als een onmogelijke opgave. Maar ik ga mijn best doen!
Ow ow Kees,
BeantwoordenVerwijderenHad dr toch een ander plaatje bij geplakt..hahahahaha..dit is een vertoning..zeker het lezen van je blog eronder.
Je bent echt heel serieus, en ik ben trots op je Kees!!
Goed van je dat je de kantine zoveel mogelijk mijd, en bij deze nodig ik je uit om van de week lekker een bobo-tje te happen bij ons op de kamer, wij zijn niet van die kantine eters..en alleen is maar alleen...dan gaan we gezellig aan de ronde tafel zitten ;-)...hihi
Kees, bij deze beloof ik jouw steun en toeverlaat met je strijd tegen de kilo's op het werk te zijn. Ik zal dr op toezien dat onze snoeppot ook weggehaald wordt.
Wat ben je toch gezegend met je lieve vrouw Maartje, want alleen zal het je niet lukkken.
Klinkt misschien heel demotiverend, maar dat is het niet, het is gewoon zo.
xx