Vrouw sterft na zestig jaar in ijzeren long.

In de Telegraaf van 31 oktober 2009 stond het volgende bericht wat mij aangreep. Waarom? Omdat ik zelf in een ijzeren long gelegen heb en ik eigenlijk niet wist dat er nu nog steeds slachtoffers zijn die jaren en jaren en jaren gedwongen zijn om in een ijzeren long te leven.

SYDNEY
Een 83-jarige Australische vrouw, die al zestig jaar in een ijzeren long lag, is zaterdag in een verpleeghuis in de stad Melbourne gestorven.
De vrouw had polio en kon daardoor niet zelfstandig ademhalen. De ijzeren long zorgde voor negatieve druk, waardoor de patiënte toch voldoende lucht binnenkreeg.
June Middleton werd in 1949 in het apparaat gelegd. De artsen dachten dat ze het niet lang meer zou maken en zeiden daarom niet hoe lang ze in de ijzeren long moest blijven. ''Ik denk dat het beter is als je daar nog even in blijft liggen'', zou de dokter gezegd hebben.

Luchtdicht
Een ijzeren long is een langwerpige stalen buis waar iemand in kan liggen. De ruimte rond de nek is afgesloten, zodat de doos luchtdicht is. Jarenlang werd het apparaat gebruikt bij de behandeling van polio. Door deze ziekte raken spieren verlamd en kunnen patiënten soms niet langer zelf ademhalen.
In sommige ziekenhuizen stonden tientallen ijzeren longen naast elkaar om patiënten van lucht te voorzien.

Polio
Tegenwoordig wordt het apparaat veel minder gebruikt, omdat polio in grote delen van de wereld is uitgeroeid. De ziekte komt onder meer nog voor in Afghanistan, India, Nigeria en Pakistan.

Het postpolio syndroom

Bij veel mensen, die jaren geleden polio hebben gehad, kunnen zich plotseling weer dezelfde ziekteverschijnselen voordoen. Dit noemen we het postpolio syndroom (post = na, syndroom = complex van verschijnselen), afgekort PPS. Dit verschijnsel is nog niet zo lang geleden ontdekt.
Een deel van de mensen die ooit polio hebben gehad, blijkt vijftien tot veertig jaar na de
oorspronkelijke acute ziekte last te krijgen van nieuwe verschijnselen, zoals:

• vermindering van spierkracht, soms ook in voorheen normaal functionerende
  spieren;
• vermindering van uithoudingsvermogen;
• ongewone en snelle vermoeidheid;
• spier- en/of gewrichtspijn;
• slecht verdragen van kou;
• in een enkel geval ademhalings- en slikproblemen.

Deze klachten worden veroorzaakt doordat zenuwtakjes, die na de polio werden
gevormd en de verbinding van de spiervezels met het ruggenmerg gedeeltelijk
herstelden, geleidelijk aan hun functie verliezen. Chronische overbelasting blijkt een belangrijke factor te zijn bij het postpolio syndroom.

Uit onderzoek blijkt dat huisartsen, bedrijfsartsen en andere hulpverleners niet of nauwelijks op de hoogte zijn van het postpolio-syndroom. Het gevolg is dat zij niet of te laat doorverwijzen, fouten maken bij keuringen en de begeleiding in het arbeidsproces en fouten maken in de behandeling en begeleiding. Dit betekent dat de scholing en voorlichting aan artsen en hulpverleners op dit terrein moet verbeteren.
Slechts 3 ziekenhuizen in Nederland hebben voldoende kennis van deze materie. Dat zijn het AMC te Amsterdam, Erasmus in Rotterdam en het academisch ziekenhuis in Eindhoven.

Ook ik ben een aantal jaren gelden getroffen door een plotselinge verlamming van mijn goede rechter kant van mijn lichaam. Plotseling was ik hierdoor zowel links als rechts verlamd. Ik kon niets anders dan als een zombie op de bank zitten. Zelfstandig naar het toilet gaan, je tanden poetsen of je haar wassen was plotseling niet meer mogelijk. De wereld stortte in. Iets wat ik vreesde maar hoopte dat het mij niet zou overkomen was dus toch gebeurd. Daar zit je dan als een zak aardappelen en kijk je naar je vrouw en twee kinderen. Wat nu?

Ik besefte dat ik mijn besluit op 18-jarige leeftijd (weggooien van mijn orthopedische schoenen en normaal leven zoals iedereen) moest herzien. Ik had dat toch 25 jaar kunnen doen. De eerste stap was zoveel mogelijk herstellen. Gelukkig nam mijn kracht na drie maanden weer toe. Dat gaf mij weer hoop tot de mogelijkheid van herstel. Het is nu al weer vijftien jaar geleden. De spierkracht is niet geheel hersteld. Ik ben vaak erg moe. Vooral mijn kniegewrichten doen pijn. Mijn ademhaling is niet goed. Een samenvallen van Cara en restverschijnslen van (post)polio. Ik moet goed letten op het voorkomen van te grote inspanning en stress.

Wat mij veel moeite heeft gekost is mijn besluit om mijn leidinggevende baan (teamleider van een team bijstandsconsulenten bij de Sociale dienst) op te geven en een rustigere functie daarvoor in te wisselen. Ik besloot beleidsmedewerker te worden en deze functie doe ik tot heden met veel plezier. Ik heb ook weer orthopedische schoenen aangeschaft.

Wat mij niet loslaat is dat ik dagelijks even denk: "Ik hoop niet dat ik dit nog een keer moet meemaken". Verder waardeer ik het elke dag weer dat ik lichamelijk in staat ben om gewoon mijn honden uit te laten. Dat ik in de regen kan lopen. Dat ik te voet boodschappen kan doen, met vakantie gaan en dat ik auto kan rijden. Gewone dingen die van zeer groot belang zijn en waar sommige mensen, die dat niet meer kunnen, een vermogen voor willen betalen als zij dat allemaal nog één keer zouden mogen doen. Iedereen zou dit moeten koesteren, maar de mens gaat zonder besef elke dag ongemerkt langs de gewone dingen van het leven. Juist deze gewone dingen zijn van onschatbare waarde en niet die vakantie naar Zuid Amerika.

Ik heb, net zoals iedereen, ook wel eens mijn dag niet, maar ............ elke dag is toch weer een feest.

Onze kleinzoon Kyano

Wat een knappe vent. Kijk hem eens rustig slapen.

Hij kan nu al lachen om de mopjes van opa.

En als hij rustig wilt slapen, steekt hij gewoon zijn vinger in zijn oor.

Van wie zijn toch die boodschappen? (2)

Zaterdag de gebruikelijke boodschappen gedaan. Dit was een prima gelegenheid om bij de kassiëre te testen of zij wist hoe het scheidingsbalkje op de lopende band nu eigenlijk officieel heet.
Ik trof een wat oudere kassiëre.
"Dag mevrouw, weet u hoe dit scheidingsbalkje officieel genoemd wordt?"
"Ik zou het niet weten", antwoorde de kassiëre.
Vol trots zei ik: "Dit balkje heet een beurtbalkje. Dit woord staat officieel in het Van Dale Groot woordenboek van de Nederlandse taal. Er is zelfs een actiegroep geweest die zich er voor heeft ingespannen om het woord BEURTBALKJE in het woordenboek te krijgen. En dat is gelukt".
"Oh ja", antwoordde de kassiëre, "Ik ben toch niet van plan om dit woord te gaan gebruiken. Ik ben bang dat als ik zeg, meneer wilt u mij het beurtbalkje even aangeven, dat hij mij iets heel anders zal geven". En ze keek mij veelbetekenend aan!

Polio in Nederland

Ik ben in 1948 geboren. In 1951, op driejarige leeftijd, werd ik getroffen door de ziekte Polio. In de volksmond kinderverlamming genoemd. Er heerste toen een polio-epidemie. Van de een op de andere dag was ik aan de gehele linkerzijde verlamd en ging ik met spoed naar het ziekenhuis. Tot en met het laatste stadium heb ik de Polio doorlopen. Namelijk niet meer instaat zijn zelfstandig te kunnen ademen en zodoende kwam ik in een "ijzeren long" terecht.

Gelukkig kon ik na een korte periode weer zelfstandig ademen en was ik niet eeuwig gebonden aan de ijzeren long. Tot mijn 17e verjaardag ben ik wel regelmatig onder controle en behandeling geweest in het ziekenhuis. Vanaf mijn 18e verjaardag heb ik alles letterlijk weggegooid. Onder andere mijn orthopedische schoenen en ben ik gestart met een normaal leven zoals ieder ander. Schijt aan de Polio!!!

Een Amerikaanse vrouw die bijna zestig jaar van haar leven in een ijzeren long doorbracht (zie onderstaande foto), is in 2008 overleden nadat een stroomonderbreking het apparaat stillegde. De 61-jarige Diane Odell uit Jackson (Tennessee) kreeg op driejarige leeftijd polio. Sindsdien was ze gekluisterd aan haar ijzeren long. Haar familie probeerde de noodgenerator nog aan de praat te krijgen toen de stroom uitviel en verwittigde meteen de hulpdiensten, maar alle hulp kwam te laat. Odell behaalde in haar ijzeren long een diploma van het middelbaar onderwijs, volgde zelfs enkele universiteitslessen en schreef en kinderboek. In een interview met AP in 2001 zei ze dat ze kinderen, vooral die met een fysieke handicap, wilde tonen dat ze nooit moeten opgeven.

Geschiedenis van de polio.
Om misverstanden te voorkomen: in 1951 bestond er nog geen vaccin tegen polio. Dit vaccin werd pas in 1955 uitgevonden.

De laatste polio-edipemie in Nederland dateert van 1992 toen 18 mensen op de Veluwe de ziekte kregen. Zij waren niet ingeënt, omdat het geloof hen dat verbood. Eerder vonden ook al uitbraken plaats in Gelderse gerereformeerde gemeenschappen.

Poliomyelitis luidt de volledige naam van de ziekte die in de volksmond ook wel kinderverlamming wordt genoemd. In Nederland komt polio zeer zelden voor, omdat het merendeel van de kinderen vanaf 2 maanden de DKTP-prik krijgen op het consultatiebureau. Ze worden gevaccineerd tegen difterie, kinkhoest, tetanus en polio. Vandaar de afkorting DKTP-prik. Volwassenen en kinderen die niet alle inentingen gehad hebben, lopen risico om de ziekte te krijgen. Vooral in de (sub)tropen komt polio nog voor. De ziekte kan leiden tot blijvende verlamming.

Wat is het?
Polio wordt veroorzaakt door een virus en is een besmettelijke ziekte. Kort na de besmetting zit het virus in de keel. Besmetting kan dan plaatsvinden door hoesten, niezen en praten. Het virus zwerft door de lucht en kan door een ander ingeademd worden. Daarnaast komt het virus voor in de ontlasting van mensen die besmet zijn. Ook al zijn die mensen niet ziek. In dat geval is het toilet de besmettingsbron. Als u uw handen niet goed wast na het toilet, kunt u besmet raken.

Ziekteverschijnselen
De meeste mensen die besmet zijn, worden niet ziek. Hun afweersysteem houdt het virus eronder. Mensen die wel ziek worden krijgen eerst griepachtige verschijnselen zoals: moeheid, hangerig zijn, lichte koorts, verkoudheid.Na enkele dagen verergert de ziekte plotseling wat gepaard kan gaan met braken, hoofdpijn en spierpijn. Tenslotte kan de patiënt verlammingsverschijnselen krijgen. In dat geval raken meestal de benen (deels) verlamd. Er zijn geen medicijnen beschikbaar tegen polio. Wel worden patiënten opgenomen in een ziekenhuis om complicaties te beperken.

Hoe werkt vaccinatie?
Het principe van vaccinatie is eind 18de eeuw ontdekt door de Britse onderzoeker Edward Jenner. Het was Jenner opgevallen dat Britse boerinnen veel minder last hadden van besmettingen met pokken. Toen een algemeen voorkomende ziekte. Toen hij naar de oorzaak zocht van de schijnbare immuniteit van de boerinnen kwam hij tot de conclusie dat het er mee te maken had dat de vrouwen dagelijks met de hand de koeien molken. Zo kwamen ze steeds opnieuw in aanraking met koeienpokken op de uiers van de beesten. Jenner redeneerde dat de boerinnen niet ziek werden van de koeienpokken omdat het immers een veeziekte is. Maar dat de ziekteverwekker wel zoveel op de menselijke variant leek dat het menselijk lichaam erop reageerde door antistoffen aan te maken. Zo kwam hij achter het mechanisme van inenten tegen besmettelijke ziektes. Het latijnse woord voor koe is “vacca” en vandaar de benaming “vaccinatie”.

Eind 19de eeuw was het de franse wetenschapper Louis Pasteur die baanbrekend werk deed op het gebied van de microbiologie. Hij ontdekte bijvoorbeeld het bestaan van virussen ook ook de manier om melk langer houdbaar te maken door hem korte tijd te verhitten, het zogenaamde pasteuriseren. Ook ontwikkelde hij veel meer vaccins tegen tal van ziektes. Het principe bleef hetzelfde: hij gebruikte bekende ziektekiemen en beschadigde die zodanig dat ze geen ziekte meer konden veroorzaken. Vervolgens injecteerde hij die dode bacteriën en virussen en stimuleerde zo het afweersysteem om antistoffen aan te maken.

Wel of niet?
Welke groepen in de samenleving zijn niet gevaccineerd? 95% van alle Nederlanders is (als kind) gevaccineerd, meestal in het consultatiebureau. Dat is internationaal gezien een hoge score. Toch betekent dat, dat één op de 20 Nederlanders ongevaccineerd rondloopt. Het besluit om niet te vaccineren kan uit verschillende overwegingen genomen worden.

De overheid onderscheidt de volgende groepen:

• Antroposofen. Zij zien ziekte als middel om meer in harmonie te komen met zichzelf en de omgeving. Ziekte heeft voor hen een natuurlijke plek in de persoonsontwikkeling.
• Christian Science volgelingen. Zij beschouwen alle ziekten als ingebeeld.
• Jehova getuigen. Zij accepteren geen vaccins, sera en bloedproducten.
• Macrobioten. Zij zien medicijnen en vaccins als chemisch gemanipuleerde stoffen.
• Bevindelijk gereformeerden. Zij hebben ernstige religieuze bezwaren tegen inenten.
• Overigen. Mensen die uit nonchalance, slordigheid, onwetendheid, vergeetachtigheid, enz… niet vaccineren.

De groep gereformeerden is relatief klein. Slechts 20% van alle niet-gevaccineerden komt uit bevindelijke kringen. Toch hebben alle polio-epidemieën sinds 1957 onder hen plaats gevonden. De oorzaak daarvan moet gezocht worden in het geïsoleerde karakter van deze gemeenschappen. Het zijn grote concentraties niet-gevaccineerden die bij elkaar in de kerk komen en op school en zo de ziekte snel kunnen verspreiden. Zo kenden de voorbije jaren uitbraken in onder andere Uddel, Elspeet, Kesteren, Ermelo en Staphorst.

De andere groepen van mensen die niet ingeënt zijn wonen gespreid over het land en door elkaar met wel-gevaccineerden. De gevaccineerde Nederlanders beschermen de niet-gevaccineerde. Het virus krijgt niet de kans om ziekte te veroorzaken en kan zich dus ook niet verder verspreiden. Dit verschijnsel heet groepsimmuniteit.

Waarom wel of niet?

De belangrijkste religieuze bezwaren die de bevindelijk gereformeerden hebben tegen vaccineren zijn:

• Geloof in Gods voorzienigheid. Vaccinatie verraadt een ongelovige houding tegenover God.
• Ziekte als gevolg van zonde. Het schepsel is zijn Schepper ongehoorzaam geworden. De Vaderlijke hand is er om te straffen in de vorm van ziekte.
• Afwijzen van medische behandeling. Waarom zou een gezond kind een medische behandeling nodig hebben?
• De angst dat vaccinatie ziekmakend zou zijn. Er worden immers (resten van) ziekteverwekkers in het lichaam gebracht. Daarmee zou je God verzoeken om iemand ziek te maken.

Overigens is het niet zo dat geen enkele bevindelijk gereformeerde ingeënt is. Een groot deel heeft zich weldegelijk laten vaccineren wat steeds tot verhitte discussies leidde in bevindelijke kringen. Zo riep dominee Wisse van Elspeet in 1966 tijdens een epidemie de gelovigen op zich vooral niet te laten inenten. Deze stellingname leidde tot demonstraties voor de deur van de kerk van Elspeters die het er niet mee eens waren.

Nederland is in 2007 een van de landen met de hoogste inentingspercentages van de wereld. Toch geldt ons land nog steeds als het grootste risicogebied voor polio binnen Europa. Niet omdat er inmiddels ook heel wat antroposofen en macrobioten zijn die iets hebben tegen inenten, maar omdat de ‘bevindelijk gereformeerden’ zo op een kluitje wonen. Er hoeft er maar één in contact te komen met bijvoorbeeld een Afghaanse vluchteling en de polio verspreidt zich als een lopend vuurtje. De “bible belt”, met Staphorst als noordelijkste punt, geldt voor de Wereldgezondheidsorganisatie als gevarenzone. Nog steeds.

In de gereformeerde dorpen waar vaccinatie verboden was gebeurden toen vreemde dingen. Ouders mochten in het ziekenhuis alleen vanaf buiten door het raam naar hun kind kijken hoe het langzamerhand stierf door hun handelen op religieuze gronden. Er waren echter ook verschillende moeders die hun kind stiekem (voor de gemeenschap en zelfs voor hun echtgenoot) toch lieten vaccineren.
Roelofje Mussche, een meisje uit Staphorst, lag zes jaar lang in het ziekenhuis in Enschede. Het was een eenzame tijd. Haar ouders kwamen een keer per week langs, de schoolmeester kwam een paar keer op bezoek, maar verder werd ze aan haar lot overgelaten. Hoewel, de dominee heeft ook een keer aan haar bed gestaan. De woorden die hij toen sprak, zal ze niet snel vergeten. “Meisje, er moet toch iemand boeten voor de zonden van de mensheid.” Na een lange stilte zegt Mussche: “Ik dacht dat het misschien kwam omdat ik wel eens chocolaatjes van mijn moeder had gejat.” (zie het interview met Roelofje Mussche in de documentaire die u onderaan dit artikel aan kunt klikken).
Tot heden (na 58 jaar) heb ik nog steeds grote moeite met de gedachtengang van deze gemeenschappen. Hun kinderen niet laten vaccineren, maar wel hun veestapel. Als vaccinatie een ongelovige houding tegenover God betekent, moet je dat ook doortrekken naar de veestapel. Ben ik als poliopatiënt minder dan die koe? Of ben ik financieel gezien minder interessant? Hierbij ontstaat bij mij een groot gevoel van woede. Ik ervaar dit als een misdaad. Na het kijken naar onderstaande documentaire begrijpt de lezer nu misschien waarom ik op deze weblog het stukje heb geschreven over "Scheinheilige huisjes". Als u daar belangstelling naar heeft, klik dan hier om dit stukje te lezen.

TIP: Kijk ook eens naar de documentaire Polio in Staphorst 1971, van het programma "Andere Tijden".

Van wie zijn toch die boodschappen? (1)

Vandaag nog even boodschappen gedaan. Toen kwam de volgende gedachte in mij op. Alles heeft een naam. Ook bij de supermarkt. Sperziebonen heten sperziebonen. Appelmoes heet appelmoes. Yoghurt heet yoghurt en kaas heet kaas.
Na mijn vaste route door de supermarkt kwam ik uiteindelijk bij de kassa terecht. Een onoverkomelijke barrière richting vrije maatschappij.

Ik legde alle boodschappen op de lopende band, waarbij ik eerst een langwerpig kokertje tussen mijn boodschappen en die van de voorganger plaatste. Na het laatste product sloot ik ook af met zo'n kokertje. Op deze manier ontstaat dus een grens tussen mijn boodschappen en die van anderen. De kassiëre (jawel, in 99% van alle gevallen een vrouw) weet dan welke producten bij welke persoon horen.

En toen gebeurde het. Ik dacht ineens: "Hoe noem je toch zo'n allerdaags ding? Een voorwerp wat in de supermarkt de hele dag door iedereen gebruikt wordt en behoort tot de vaste uitrusting van een kassiëre". Ik kan van deze gedachte wakker liggen, dus dan maar op onderzoek uitgaan.

De oplossing
September 2002 is de actiegroep "Over de Balk" in het leven geroepen. Deze actiegroep heeft zich ingezet om voor dit voorwerp een mooie naam te krijgen. Het is geworden BEURTBALKJE. Een mooi allitererend woord voor iets dat nog geen naam had. Het bekt lekker en dekt de lading.
Eind 2005 had deze actiegroep haar doel bereikt. BEURTBALKJE staat nu ook in de van Dale. De actiegroep "Over de Balk" is daarna opgeheven. De opdracht was volbracht.

Eén van de andere voorstellen was om dit voorwerp VOKLABALKJE te noemen. VOKLA staat voor Volgende Klant. Dit voorstel heeft het uiteindelijk niet gehaald. En dat is maar goed ook.

Volgende keer ga ik aan de kassiëre vragen hoe het balkje officieel heet. Ik ben benieuwd of zij weet dat dit voorwerp beurtbalkje heet.
Klik hier voor meer informatie.

Het mysterie van de verdwenen sokken.

Je hebt zo van die mysteries waar je nooit achter komt en wat je vaak ook niet kunt bevatten. Zo is er bijvoorbeeld het heelal. Hoe zit nu precies die oneindigheid in elkaar. Het stopt nooit ergens. Iets wat je niet kunt bevatten.


Zo zijn er meer van zulke mysteries. Neem bijvoorbeeld eens het mysterie rondom de verdwijning van sokken. Regelmatig blijft na het wassen van een stel sokken slechts één exemplaar over. De vraag is dan waar dan die andere sok is gebleven. Ik lijk Hans Klok wel. Mijn wasmachine is een goocheldoos. Ik doe een compleet paar sokken in de wasmachine en er komt er slechts één uit. In een jaar kunnen zo wel 6 sokken definitief verdwijnen. Een mysterie waar ik nog steeds niet uit kom. En dat speelt zich allemaal af in mijn eigen huis.

De grijze winkelbrigade

De grijze golf komt er aan. Dat geldt ook voor het winkelend publiek. Steeds meer mensen gaan met (vervroegd) pensioen en hebben meer tijd voor de uitoefening van hobby's. Eén van de populairste hobby's voor vrouwen is winkelen. Juist voor de mannen is dit een nachtmerrie. Overal wachten tussen stapels schoenen en kleding, omdat de vrouw aan het passen is. Op en gegeven moment weet de man niet meer hoe hij moet staan. Hij wordt moe en verveeld. Deze bezigheid boeit hem in het geheel niet.
Als de vrouw thuis de opmerking maakt van: "Zullen wij even gaan winkelen?" Dan gaat er een siddering door de man. Hij wil het liefst verdwijnen. Eigenlijk heeft de man geen zin om mee te gaan. Wat een ellende!

Hoe kunnen wij dat veranderen?
Plaats in elke winkel enige stoelen waar de man even kan gaan zitten terwijl de vrouw winkelt. Leg wat interessante lectuur voor de man neer. Een soort LEGO-hoekje voor de 65-plusser. Creëer een soort hangplaats voor ouderen. Hier kunnen dan ook verschillende ouderen elkaar ontmoeten en converseren over zaken die hen wel boeien. Of samen klagen dat ze weer mee moesten om te winkelen. Gedeelde smart is halve smart.
Je zult zien dat de man hierdoor minder hekel krijgt om met zijn echtgenote te gaan winkelen. Het resultaat zal zijn dat de vrouw hierdoor nog meer zal gaan winkelen. Zij hoeft namelijk minder energie te gebruiken om haar man over te halen om mee te gaan. Het zal de omzet verhogen. Maak dus een zaak waar men vrouwenspullen verkoopt manvriendelijk door deze facaliteiten aan te bieden. Het resultaat is: vrouw tevreden, man tevreden en de winkelier ook tevreden. Prachtig toch? En dit is ook nog eens mooi meegenomen in deze tijd van recessie.

Wij zijn Opa en Oma!

Ja, daar is onze kleinzoon! Toch nog plotseling gekomen. Donderdagmiddag 17 september was dochter Linda nog bij moeders op bezoek in het ziekenhuis. Bij het afscheid zei ze nog dat ze 's-avonds nog even boodschappen ging doen bij de MAKRO. Dat heeft ze inderdaad nog gedaan.

De volgende morgen om 07.00 uur werd ik wakker van de telefoon die af ging. Slaperig nam ik de telefoon op en hoorde een kindje huilen. Wat is dat nu weer? Toen hoorde ik Linda over de telefoon die zei: "Dag opa".

Dag opa? Ik was nog geen opa. Het was nog niet zover. De bevalling moest nog plaats gaan vinden. Pas over ongeveer twee weken. En je gaat als volwassene toch niet over de telefoon een huilend kindje nadoen? Je gaat toch niet net doen of het al geboren is. Wat is dit voor onzin? Linda heeft vast last van haar hormonen.

Maar toen, PLOOOOIIIINGG, ging het licht aan!!! Ik hoorde echt mijn eerste kleinkind! Linda was moeder geworden! Fantastisch! Te gek! Geweldig! Niet te geloven! Jahoeoeoe! Ja, wat moet je doen? Je kan niet van blijdschap uit het raam springen, want mijn slaapkamer is op de eerste verdieping.

Eindelijk was ik KLAARwakker. Als door een bliksem getroffen. Enthousiast vroeg ik naar de toestand van het kind en de moeder (en de vader natuurlijk ook). Alles was gelukkig prima. Nadat zij van de MAKRO terug kwam is ze gewoon naar bed gegaan. 's-Nachts braken haar vliezen en om 06.25 uur was daar Kyano Dylan Langenberg.

Omdat na totale ontsluiting het kindje na een uur er nog niet was is toen toch besloten om in het ziekenhuis te bevallen.

De betekenis van beide namen passen precies in beide familienamen. Kyano betekent "Frisse bries over de bergen" en de achternaam van Brian is Langenberg. Dylan betekent "God van de zee" en de achternaam van Linda is Zeeman. De betekenissen bleken pas achteraf te kloppen. De namen zijn daar dus niet op gekozen, maar het kwam toevallig goed uit.

Tja nu zijn Maartje en ik Opa en Oma. Prachtig!

De badkamersoap

Vanaf januari 2008 (ja meer dan anderhalf jaar geleden!) zijn we gestart met de aanschaf van een nieuwe badkamer. Eerst natuurlijk de spullen gekocht. Dan moet er natuurlijk een aannemer geregeld worden die alles installeert, enzovoort. Dus een aannemer geregeld via de winkel waar de spullen gekocht zijn. Dit was een aannemer die onder contract van de winkel badkamers maakt. Na de offerte besloten met deze aannemer in zee te gaan. Er werd met de werkzaamheden gestart.
De aannemer ging voortvarend te werk. Bij de sloopwerkzaamheden van de oude badkamer ging hij zowel links, rechts als aan de gangkant dwars door de muren bij het verwijderen van de tegels. Het was niet de bedoeling om twee slaapkamers en de gang bij de badkamer te betrekken. Ik zal de rest maar besparen, maar uiteindelijk waren de muren weer gerepareerd en kon gestart worden met de opbouw. Dit had wel tot gevolg dat wij weer twee slaapkamers en een gang opnieuw moesten behangen. Dat hadden wij net gedaan!
Toen de badkamer uiteindelijk afgemonteerd was, begonnen de complicaties. Een scheef gemonteerde douchecabine, lekke douchebak, beschadigde douchebak en douchecabinewanden, lekkende douchecabinewanden, onvoldoende verlichting in de badkamer, verkeerde boorgaten in nieuw tegelwerk, lekkage in de naastgelegen slaapkamer en een aannemer die eerst totaal niet bereikbaar was en uiteindelijk door de telefoon brulde dat hij niet meer van plan was terug te komen en dat wij alles maar verder moesten regelen met de winkel waar wij de spullen hadden gekocht.
Wij terug naar de winkel, die ons telkens verwees naar de serviceafdeling ergens in het land. Het contact ging alleen telefonisch via een calcenter.
Welke ellende toen volgde is niet op te beschrijven. Het komt er op neer dat daar een enorm communicatieprobleem is. Spullen die nabesteld moesten worden klopte niet. Opdrachten die gegeven werden, werden verkeerd doorgegeven aan bedrijven. Er kwam personeel dat de klus niet kon doen (tekort in dienst en nog onervaren). Iedere keer kwam er weer een ander bedrijf om iets te doen of te herstellen van een vorig bedrijf . Men heeft namelijk meer dan 100 bedrijven onder contract om badkamers te installeren. Vaak kwam men niet opdagen in verband met ziekte van personeel of te grote drukte. Ik ben daar meer dan een week verlof aan kwijt geraakt.
Op 11 september 2009 kwam er weer een nieuw bedrijf (afkomstig vanuit Brabant, tegen de Belgische grens ter hoogte van Tilburg) om een geheel nieuwe douchecabine te plaatsen. Na vertrek bleek deze cabine enorm te lekken en ging de douchedeur niet open. Weer gebeld met het servicebureau (waar wij inmiddels alleen nog contact hadden met het hoofd van de serviceafdeling). Dezelfde aannemer belde donderdag 17 september 2009 op dat hij had gehoord dat er lekkage was en dat de deur niet goed was gemonteerd. Hij wilde diezelfde ochtend nog komen om alles te herstellen. Dat heeft hij die ochtend ook gedaan. Hij was toevallig in de buurt.
De volgende dag (na het afkitten moet je 24 uur wachten voordat je mag douchen) de cabine uitgeprobeerd. En wat blijkt!!! Hij is nog maar op één klein plekje lek, maar verder lijkt alles nu eindelijk in orde. Ook met de douchedeur!!! Na 1 jaar en 8 maanden!!!

Nu nog even bellen om het laatste lekje nog even te herstellen en dan is alles eindelijk klaar. Wat een geruststelling.

Ik heb hier wel van geleerd. De volgende keer ga ik naar een plaatselijke badkamerboer die niet alleen alle spullen levert maar ook verantwoordelijk is voor de totale bouw van de badkamer, inclusief afmontage. Dat voorkomt dat de winkel de zwarte Piet doorspeelt naar de aannemer of anders om.

Schijnheilige huisjes

ZOEK DE VERSCHILLEN

Godsdienst. Een beladen onderwerp. Kijk maar eens naar de Christenen en de Islamieten. En vooral vroeger de tegenstellingen tussen bijvoorbeeld de Gereformeerden, de Hervormden en de Katholieken. En dan vooral de fundamentalisten van deze groepen. Ik vraag mij af of wij het slechter zouden hebben c.q. slechter zouden doen als er geen godsdienst zou zijn geweest. De godsdienst heeft ons niet alleen goede dingen gebracht. Er zijn en worden nu nog steeds oorlogen gevoerd, waarbij de godsdienst een belangrijke oorzaak is en waarbij duizenden mensen omkomen of hieronder leiden. Ook de ontwikkeling van de wetenschap is vaak tegengehouden door godsdienstige opvattingen.

Ikzelf ben godsdienstig opgevoed. Nederlands Hervormd in een kleine kustgemeente. Ikzelf vind dat ik hierin streng ben opgevoed. Elke zondag naar de kerk en naar de zondagschool.

Dit systeem heeft mij nooit kunnen bekoren. Ik heb altijd gevoeld dat ik zeer in mijn doen en laten werd beknot. Anderen hadden regeltjes bedacht hoe ik mij moest gedragen en wat ik wel en niet mocht doen. Zeeeer vervelend!

Toch had ik het niet willen missen. Ik heb in ieder geval respect over gehouden voor iemand die gelovig is, ongeacht welke godsdient hij beleidt. De mens heeft echter vaak zeer wonderbaarlijke regels bedacht rondom de godsdienst.

Voorbeelden zijn: Op zondag niet brommen of auto rijden - niet naar het strand in zwembroek of badpak - niet naar de film - niet zwemmen in het zwembad - geen TV kijken - geen radio luisteren - de vreemde verschillen bij de Islam wat mannen en vrouwen (jongens en meisjes) wel of niet mogen en de maatregelen die daarop dan genomen worden. Vaak mensonwaardig! Deugt niet!

Dit is niet te wijten aan de godsdienst zelf, maar wat de mens daarvan heeft gemaakt.

Ik vertrouw dus niet het grondpersoneel.

Veel mensen zoeken en vinden steun bij God. Voor mijzelf vind ik het een tekortkoming als ik alleen door godsdienst gelukkig kan zijn. Ik ben juist heel tevreden om geheel zelfstandig, op eigen benen, in het leven te staan. Lukt mij dat zonder afhankelijk te zijn van wat voor club dan ook, dan ben ik geslaagd. En dat is nu al heel lang het geval. Puur op eigen kracht door het leven. Ben ik wel afhankelijk van een club, dan voel ik dat als een tekortkoming.

Natuurlijk respecteer ik iedereen die daar anders over denkt en pas gelukkig kan zijn als hij volgens de "spelregels" van zijn godsdienst en gemeenschap leeft. Als zij zich gelukkig voelen als zij niet op zondag mogen zwemmen, of nooit TV kijken of naar de radio luisteren, dan vind ik dat prima, maar ............. leg mij deze levenswijze niet op.

Waarom moet bijvoorbeeld het zwembad in ons dorp altijd op zondag gesloten zijn?

Omdat er mensen zijn die zwemmen op zondag zondig vinden? Vindt je dat er op zondag niet gezwommen mag worden? Doe dat dan niet, maar geef mij wel de ruimte dat wel te doen als ik dat wil. Dwing mij niet te leven zoals die ander dat voor zichzelf en eigen gemeenschap heeft bedacht.

Geef mij de ruimte op zondag te doen wat ik leuk vind. Dat is mijn eigen verantwoordelijkheid. Kortgezegd: Ik wil niet dat anderen mij de wet voorschrijven. Daar ben ik zelf handig genoeg in. Laat mij doen wat ik wil doen. Doe zelf wat je moet doen. Amen!

Ik word opa

Ik wil graag opa worden.

Daarom heb ik mijn dochter gevraagd om draagmoeder te worden.

(grapje van Freek de Jonge)

Orkaangeluiden op het schoolplein

Als ik op kantoor naar buiten kijk zie ik een schoolplein van een basisschool. 's-Zomers als het warm is doe je dan vaak een raam open om nog wat frisse lucht binnen te krijgen. Er is op kantoor namelijk geen airco.

Maar wat gebeurt er elke dag! Dan komen de ouders hun kindertjes brengen. Vanaf die tijd is het net of er drie straaljagers laag rond blijven cirkelen. Wat kunnen die kinderen een lawaai produceren! In ieder geval meer dan het geluid in een druk café. En dat is gemiddeld 90 decibels. Deze sterkte kan je maximaal een half uur aanhoren zonder lawaaidoofheid op te lopen. En daar zit de juf of meester dan midden in. Vanaf 107 decibel loop je direct gehoorschade op en daar zit het schoolpleingeluid dichtbij!

Mijn concentratie is dan al ver te zoeken. Dus dan maar weer de ramen dicht. Vergaderen en telefoongesprekken voeren met openstaande ramen is ook niet mogelijk.

Ik vraag mij af hoeveel decibellen die kinderen produceren. Volgens mij zou de arbeidsinspectie hier eens naar moeten kijken. Die meesters en juffrouws lopen volgens mij tijdens hun werkzaamheden gehoorbeschadigingen op. Zij moeten volgens mij gehoorbeschermers dragen, of van die oorpluggen. Je weet wel die bouwvakkers gebruiken als zij bezig zijn om bijvoorbeeld beton kapot te maken met een pneumatische hamer. Dit lijkt mij een hiaat in de controle van de arbeidsinspectie. Zij zouden hier eens aandacht aan moeten besteden.

Geen lijntje snuiven, maar aan de lijn

Ik en velen met mij hebben een weeldeprobleem. Wij worden te zwaar. Wij eten te veel. En dat geeft klachten (zie afbeelding!!). Als je de ellende in de wereld ziet met beelden van mensen die zich maar nauwelijks in leven kunnen houden, dan moet je je eigenlijk dood schamen. Je ziet kleine kindertjes die er zo slecht aan toe zijn dat er nauwelijks een kans is dat zij in leven blijven. Er zijn wanhopige ouders die hun kind langzamerhand zien sterven en wij proppen ons dagelijks vol met vet en ook nog eens ongezond voedsel.

Om verdere schade bij mijzelf te voorkomen is het verstandig om maatregelen te nemen. Ik ben al gestopt met roken. Daardoor bestaat de kans dat je het tekort aan nicotine gaat compenseren met teveel eten. Ik ben ook nog een emo-eter. Ik barst van de emoties. Dus dan ook maar veel eten. Ik had dan ook zeven SAS-dagen in de week (SAS = Schijt Aan Sonja).

Nu is de maat echter vol (een veel te grote maat broek!!). Er moet wat veranderen. Dus dan maar aan een dieet. Ik ben twee weken geleden begonnen met het Sonja-dieet. De resultaten zijn er ook al. Twee kilo afgevallen. Hiep, hiep hoera. Niet zwaarder geworden, zelfs niet op gewicht gebleven maar afgevallen! Fantastisch!

Door die twee kilo raak je meer gemotiveerd om verder te gaan. In plaats van twee SAS-dagen per week, heb ik nu nog maar één SAS-dag in de week (de zaterdag). Ik mijd de personeelskantine zoveel mogelijk om mijn ongekende drang naar kroketten en gehaktballen te voorkomen. Ik heb vandaag maar één broek gekocht. Ondanks dat ik er eigenlijk meer nodig heb. Dat heb ik gedaan met de gedachte dat ik verwacht nog verder af te vallen. Dan kan ik een maatje minder bij de volgende broek. En daarna weer een maatje kleiner, enzovoort.

Natuurlijk ben en blijf ik een voedseljunk. Daarom heb ik streng toezicht nodig. Nou ............. dat strenge toezicht heb ik. Mijn vrouw Maartje is nu mijn strenge meesteres. Zij ziet dagelijks toe wat ik allemaal eet en bepaalt ook wat ik eet. Daar ben ik haar erg dankbaar voor. Zonder haar steun lukt het mij niet. Ik ben op dit gebied nu eenmaal een slappeling.

Ik hoop uiteindelijk nog eens 30 kilo kwijt te raken. Nu ik dit schrijf voelt het als een onmogelijke opgave. Maar ik ga mijn best doen!

Schietpartij in Hoek van Holland

Wat zijn er toch voor malloten in de wereld. Wordt er een gratis muziekfeest georganiseerd op het strand van Hoek van Holland en dan eindigt dit feest in een catastrofe. Eén dode en vele gewonden is het resultaat.
Ik zat zaterdagnacht net na 12 uur nog even achter mijn laptop. Hoor ik een sirene in de nacht. "Zo", dacht ik, "weer iemand in nood in de late uurtjes. Het is te hopen dat er geen mensenlevens mee gemoeid zijn". Ik dacht in eerste instantie aan een verkeersongeluk. De sirenes bleven echter langs komen. Dat heeft wel anderhalf uur geduurd. Ik dacht: "Dat moet wel een heel groot verkeersongeluk zijn". Ik zal de volgende dag wel horen wat er eigenlijk is gebeurd en ben naar bed gegaan.
Hoor ik de volgende morgen tot mij stomme verbazing dat er op het strand van Hoek van Holland een veldslag heeft plaats gevonden.
Later zie ik de beelden op internet en TV. Verschrikkelijk die massagekte. De vraag is nu of dit volgend jaar weer zal worden gehouden. Er komt nu net het bericht op de TV dat dit feest in het vervolg niet meer gehouden zal worden.
En het ongelooflijke moet ook vastgesteld worden. Een stel dwazen vonden deze nacht geweldig geslaagd. Men was naar Hoek van Holland gekomen om stennis te maken en dat is prachtig gelukt. Nou, bedankt lui! Wees er maar blij mee! Hier kan je apentrots (excuses aan de apen) op zijn. Dit getuigt van het verstand van een strondkever. Daar kan je verder mee in je leven. Daar kan je trots op zijn. Je kan zeggen dat je wat gepresteerd hebt in dit leven. Je kinderen en kleinkinderen zullen trots naar je opkijken. Je kan tenminste je gezicht laten zien aan al je vrienden. Gefeliciteerd!!!

Je zal zo in elkaar zitten en daar trots op zijn. Je hebt dan nog minder verstand dan een Neandertaler. Het enige dat je dan als mens presteert is het ballen van je vuist. Ik zeg altijd maar: "Met agressie kan je wel een kasteel afbreken, maar nog geen varkenshok opbouwen. Mijn enige troost is dat deze figuren losers zijn en losers blijven. Ze hebben niks, ze kunnen niks, ze willen niks, ze denken niks, ze bereiken niks. Kortom: NIKS. Het is om te kotsen.

Hondenpoep

Overal hoor ik dat gezeur over het probleem van hondenpoep. Zelf ben ik een hondenliefhebber. Laat ik dat even van tevoren duidelijk maken. Maar aan de meeste klagers zit toch vaak ook wel een steekje los.

Ten eerste moet de klager er rekening mee houden dat een hondenreigenaar zielsveel van zijn hond houdt;

Ten tweede wil ik opmerken dat dit vaak erg ver gaat. Een hondeneigenaar heeft er veel geld voor over om zijn hond bij ziekte te genezen;

Ten derde komt het bij een hondeneigenaar kwetsend over, als hij bordjes leest met bijvoorbeeld de tekst: "Weg met hond en hondenstrond op mijn grond";

Iedereen zal moeten accepteren dat er in onze maatschappij veel honden zijn en er ook veel zullen blijven. Dat kan niemand veranderen. Proberen alle honden te laten verdwijnen is net zo dwaas als proberen alle allochtone medeburgers uit Nederland te verwijderen.
Haat je honden, dan is dat OK. Maar .................. verplicht een hondenliefhebber niet om zijn hond af te laten maken, of binnen te houden, of bijvoorbeeld een straatverbod op te leggen. Breng ook wat respect op voor die hondenbezitter.
Ik woon in de gemeente Westland. Deze gemeente heeft een zeer goed besluit genomen. De hondenbelasting is komen te vervallen. Van iedere hondeneigenaar wordt verwacht dat hij de hondenpoep opruimt. Hiervoor zijn verspreid in het dorp bakjes met hondenpoepzakjes aangebracht en op bekende hondenuitlaatplaatsen zijn vuilnisbakken geplaatst. Is de vuilnisbak te ver weg, dan neem je het gewoon mee naar huis.
Een hondeneigenaar kan zich dus niet meer verschuilen achter het argument: "Ik laat de hondenpoep liggen. Ik betaal hondenbelasting, dus ik betaal er voor dat de gemeente dit opruimt''. Trouwens: de hondenbelasting is nooit bestemd geweest voor het verwijderen van hondenpoep. Van oorsprong is het een transportbelasting toen er nog trekhonden gebruikt werden.
Verder valt de overlast best wel mee. Ik loop met mijn honden altijd op plaatsen waar veel honden worden uitgelaten. Ik kan in al die jaren nog steeds op één hand tellen dat ik in hondenpoep ben gestapt. Hondenpoep is organisch afval (puur natuur) en na een tijdje is de hondenpoep automatisch verdwenen en opgenomen door de natuur.
Is dat ook te zeggen van al die mensen die protesteren tegen hondenpoepoverlast? Gaan deze mensen bewust om met het milieu (gescheiden afval, spaarlampen, geen onnodige waterverspilling, goede isolering van de woning, niet roken als er andere mensen bij zijn, alleen gebruik maken van de auto als dat nodig en onvermijdelijk is, enz.)
Als ik zo om mij heen kijk, is dat niet het geval en veroorzaken deze mensen zelf meer schade aan het milieu dan het probleem van de hondenpoep. Daarom wil ik even opmerken: "Kijk eerst naar je zelf en respecteer iemand met andere ideeën". Kortom: begin bij jezelf! Los eerst je eigen problemen op, die veel groter zijn als waarvoor je nu protesteert.
Natuurlijk ben ik wel van mening dat iedere hondeneigenaar de hondenpoep van zijn hond opruimt. Vooral als dit in de buurt van een school is of in een winkelcentrum. Daar moet het zo schoon mogelijk zijn. Ben je niet bereid om je eigen hondenpoep op te ruimen, dan moet je ook geen hond nemen. Hondenpoep opruimen hoort bij het houden van honden. Hondenpoep is niet alleen vies voor de mens, maar ook voor je eigen hond of die van een ander. Door zijn gesnuffel kan hij besmet raken aan hondenziektes.
Ik heb altijd hondenzakjes bij mij. Daardoor heb ik een rustig gevoel, want als ik mijn hond mee neem en hij poept per ongeluk in de winkelstraat, dan ruim ik dat gewoon op en is er verder niets meer aan de hand.

Oefening baart kunst

Ik ben nog altijd aan het proberen. Hoe werken de instellingen en wat kan ik allemaal afstellen. Het wordt een leuke bezigheid. Binnenkort zal ik ook eigen illustraties op deze blog plaatsen.

De start

Dit is mijn eerste blogbericht op donderdag 13 augustus 2009 (net niet vrijdag de dertiende). Het is mijn allereerste kennismaking met blog. Dit lijkt mij een leuk medium, dus ik ben van plan hiervan een leuk blog te maken.