Wij zijn Opa en Oma!

Ja, daar is onze kleinzoon! Toch nog plotseling gekomen. Donderdagmiddag 17 september was dochter Linda nog bij moeders op bezoek in het ziekenhuis. Bij het afscheid zei ze nog dat ze 's-avonds nog even boodschappen ging doen bij de MAKRO. Dat heeft ze inderdaad nog gedaan.

De volgende morgen om 07.00 uur werd ik wakker van de telefoon die af ging. Slaperig nam ik de telefoon op en hoorde een kindje huilen. Wat is dat nu weer? Toen hoorde ik Linda over de telefoon die zei: "Dag opa".

Dag opa? Ik was nog geen opa. Het was nog niet zover. De bevalling moest nog plaats gaan vinden. Pas over ongeveer twee weken. En je gaat als volwassene toch niet over de telefoon een huilend kindje nadoen? Je gaat toch niet net doen of het al geboren is. Wat is dit voor onzin? Linda heeft vast last van haar hormonen.

Maar toen, PLOOOOIIIINGG, ging het licht aan!!! Ik hoorde echt mijn eerste kleinkind! Linda was moeder geworden! Fantastisch! Te gek! Geweldig! Niet te geloven! Jahoeoeoe! Ja, wat moet je doen? Je kan niet van blijdschap uit het raam springen, want mijn slaapkamer is op de eerste verdieping.

Eindelijk was ik KLAARwakker. Als door een bliksem getroffen. Enthousiast vroeg ik naar de toestand van het kind en de moeder (en de vader natuurlijk ook). Alles was gelukkig prima. Nadat zij van de MAKRO terug kwam is ze gewoon naar bed gegaan. 's-Nachts braken haar vliezen en om 06.25 uur was daar Kyano Dylan Langenberg.

Omdat na totale ontsluiting het kindje na een uur er nog niet was is toen toch besloten om in het ziekenhuis te bevallen.

De betekenis van beide namen passen precies in beide familienamen. Kyano betekent "Frisse bries over de bergen" en de achternaam van Brian is Langenberg. Dylan betekent "God van de zee" en de achternaam van Linda is Zeeman. De betekenissen bleken pas achteraf te kloppen. De namen zijn daar dus niet op gekozen, maar het kwam toevallig goed uit.

Tja nu zijn Maartje en ik Opa en Oma. Prachtig!